Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Μαρκαδόροι Μπλε

α:
Τον μπλε μαρκαδόρο
αν μού 'κανες δώρο
θα σού 'γραφα ποίηματα
στους τοίχους συνθήματα

β:
Τον μπλε μαρκαδόρο
αν μού 'κανες δώρο
τα δυό μας παιδάκια
θα ήταν στρουμφάκια

α:
Αν μού 'κανες δώρο
το μαρκαδόρο τον μπλε
θ' αντέγραφα για σένα
τους πίνακες του Klee

β:
Αν μού 'κανες δώρο
το μαρκαδόρο τον μπλε
θα σου μαγείρευα
κάθε μέρα σουφλέ

γ:
Τον μαρκαδόρο τον μπλε
που κρύβω μες στο κοτλέ
αν τον είχα κουπλέ
όλα θα 'ταν κομπλέ.

                                                         ML


unzip!







Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Ακριβώς


Λίγο πιο αριστερά
Λίγο πιο δεξιά
Λίγο πιο πάνω
Λίγο πιο κάτω

Λίγο πιο μέσα
Λίγο πιο έξω

Λίγο πιο αργά
Λίγο πιο γρήγορα

Λίγο πιο μαλακά
Λίγο πιο βίαια
 
Λίγο πιο συχνά
Λίγο πιο σπάνια

Λίγο πιο πολύ

Λίγο πιο λίγο

Πολύ πολύ λίγο

Ελάχιστα

Καθόλου.



Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Στιγμιαίες Μελλοντικές Αοριστίες / Λάθος Χρόνος

Σήμερα έχω κέφια.
Ξέρω καλά τι θέλω να κάνω.
Και θα το κάνω.
Θα βάλω τα καλά μου.
Θα φορέσω ένα πουλοβεράκι.
Αυτό με τις ρίγες.
Καλύτερα το πράσινο.
Είναι πιό ζεστό.
Θα πάω στο μπαρ της γειτονιάς.
Θα βρω διάφορους γνωστούς.
Θα παραγγείλω ένα tullamore.
Ή ένα bushmills.
Θα παραγγείλω tullamore.
Θα ρίξω μια ματιά στις σημειώσεις μου.
Θα μιλήσω με τον Φ., τον Μ. και την Α.
Σίγουρα θα μιλήσουμε για το ατύχημα.
Θα συμφωνήσουμε πως ήταν μεγάλος δημιουργός.
Κάποιοι που ξέρουν τον τρόπο του θα πουν πως ήταν απαράδεκτος.
Εγώ θα πω το κλισέ: ήταν καλός ο μακαρίτης.
Ο Φ. θα πει: live slow, die fast.
Δυό φορές.
Live slow, die fast.
Θα φύγω από εκεί στις 10:20.
Θα πάω στα εγκαίνια.
Όχι.
Δεν πάω σήμερα.
Θα πάω αύριο.
Θα αμφιταλαντευτώ.
Θα κάνω μια περιστροφή 180 μοιρών.
Αριστερόστροφη.
Αλλη μία 180 μοιρών.
Θα βρεθώ στην θέση μου.
Αλλά θα έχω αποφασίσει.
Θα πάω σινεμά.
Θα έχω δεκαπέντε λεπτά μέχρι ν' αρχίσει.
Θα περάσω απ' τον κύριο Γιάννη.
Θα πω γειά σας κύριε Γιάννη!
Θα μου πει με χαρά: Γειά σου!
Θα με χαιρετίσει δια χειραψίας.
Η αριστερή του παλάμη θα αγκαλιάσει από πάνω τις δεξιές μας.
Θα με ρωτήσει τι κάνω.
Θα του απαντήσω: Είμαι ήρεμος και ήμερος.
Θα χαμογελάσει.
Θα με ρωτήσει όπως πάντα: Οι φίλοι μας τί κάνουν;
Θα του απαντήσω: Καλά είναι, προσπαθούν.
Θα μου απαντήσει: Όλοι μας.
Θα με ρωτήσει: Τι θα πιεις;
Θα του πω ένα tullamore.
Όχι, θα του πω: Ένα bushmills. Σφηνάκι όμως γιατί θα φύγω, πάω σινεμά.
Τι θα δείς; θα μου πει.
Θα διστάσω.
Θα ξέρει τον Καουρισμάκι ο κύριος Γιάννης;
Όμως θα του το πω:  Καουρισμάκι.
Θα μου πει: Α, τον Καουρισμάκι; Γερό ποτήρι.
Θα μου δείξει με τα μάτια του μια κορνίζα.
Θα στρέψω το κεφάλι μου 90 μοίρες.
Αριστερόστροφα.
Θα δω την κορνίζα.
Θα έχει ένα απόκομμα από εφημερίδα με φωτογραφία του Καουρισμάκι να κάθεται στη διπλανή μου θέση.
Τώρα στη θέση του θα κάθεται μια κυρία με κοντό μαλλί γύρω στα 50.
Θα έχω ανάψει ήδη το τσιγάρο μου.
Αυτή θα σύρει το τασάκι προς το μέρος μου με νόημα.
Το νόημα είναι να χτυπήσω απαλά με το δείκτη το τσιγάρο δύο φορές για να πέσει η στάχτη μέσα στο τασάκι.
Θα πιάσω το νόημα και θα το κάνω χαμογελώντας ευγενικά.
Θα τελειώσω βιαστικά το τσιγάρο μου και θα το σβήσω στο τασάκι μας.
Θα πληρώσω και θα φύγω.
Θα φτάσω στο σινεμά.
Ο τύπος στην είσοδο σίγουρα θα μου πει : Παρακαλώ συντομεύετε γιατί αρχίζει.
Θα συντομεύσω.
Θα καθήσω κάπου πίσω, μόνος μου.
Θα μου αρέσει η ταινία.
Θα συμπαθήσω όλους τους χαρακτήρες.
Ακόμη και τον μπάτσο.
Θα συγκινηθώ.
Μπορεί μέχρι και να δακρύσω αλλά αυτό δε θα το μάθει ποτέ κανείς.
Θα πέσουν οι τίτλοι και θα γουστάρω αυτό το κομμάτι.



Θα το στείλω αύριο στους φίλους μου να το κατεβάσουν.

Μετά θα βγώ απ' το σινεμά. Θα έχει κρύο. Πιο πολύ απο πρίν. Θα περπατήσω ως το μπαρ της γειτονιάς. Θα βρω φίλους. Θα παραγγείλω ένα ή δύο bushmills ή tullamore και θα μιλήσουμε για ταινίες, για μουσική, για τους illuminati και δε θα θυμάμαι γιατί άλλο.

Το ζήτημα στη ζωή είναι να ξέρεις πάντα τι θέλεις να κάνεις.
Κι αυτό το ξέρω.
Απλώς βαριέμαι να κάνω πάλι τα ίδια με τα χθεσινά.

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

H βροχή μαστιγώνει το τζάμι

και μου λέει ο Κορμοράνος: Εχω κανονίσει φάση τρελή, ψήνεσαι να φέρουμε τον Diplo? Είναι θεός!!
και του λέω: Δεν υπάρχει θεός, ο Εφραίμ είναι στη φυλακή.
και μου λέει: Έλα, μη σε παίρνει από κάτω, θα τον φέρουμε 15 Γενάρη, ένα βράδυ είναι, κάνε ένα διάλειμμα στη μιζέρια σου.
και του λέω: Δεν μπορώ, ξυπνάω και βλέπω in.gr.
και μου λέει: Κομμένα αυτά, μόνο STAR απο δω και πέρα.Συνεργάτη μη το παίζεις δύσκολος, το τρέχουμε με Ανάπηρο και vinyl microstore.
Live από τους Αcid Baby Jesus, dj winjer, blue lagoon, constant dice, thalia και θα παίξεις κι εσύ 8μιση με 9μιση.
και του λέω: Η βροχή μαστιγώνει το τζάμι.
και μου λέει: Τί εννοείς;
και του λέω: Αλλά το τζάμι δεν πονάει.
και μου λέει: Δε σε καταλαβαίνω!
και του λέω: Διάβασε λίγο Κική Δημουλά!
και μου λέει: Τί έχεις πάρει;
και του λέω: Ένα τσάι. Γιατί ρωτάς;
και μου λέει: Τίποτα, απλά διακρίνω ένα κενό επικοινωνίας.
και του λέω: Που το βλέπεις το κενό;
και μου λέει: Στη βροχή που μαστιγώνει το τζάμι!
και του λέω: Δεν είναι πολύ ωραία;
και μου λέει: Ναι, είναι πολύ ωραία, αλλά το θέμα μας είναι ο Diplo.
και του λέω: Εντάξει να τον φέρουμε τον Diplo.
και μου λέει: Επιτέλους! Να που διακρίνω το κενό επικοινωνίας. Από την ερώτησή μου ως την απάντησή σου χρειάστηκαν 17 σειρές άχρηστης πληροφορίας.
και του λέω: Βιάζεσαι; 
και μου λέει: Ναι, γιατί υπάρχει ένα κενό επικοινωνίας ακόμη. Η επικοινωνία του πάρτυ.
και του λέω: Αυτό το επικοινωνήσαμε στην αρχή της κουβέντας. Οι υπόλοιποι μπορούν να σταματήσουν να διαβάζουν εδώ.

και σας λέω: Σταματήστε ΕΔΩ!!




και μου λέει: Και τώρα σταματήσανε;
και του λέω: Σίγουρα, τα μακροσκελή κείμενα στο internet δε διαβάζονται.
και μου λέει: Δηλαδή τώρα είμαστε μόνοι μας;
και του λέω: Σχεδόν, πάντα μένουν κάποιοι να δούνε πού θα καταλήξει η κουβέντα μας.
και μου λέει: Aργόσχολοι;
και του λέω: Δε θα το έλεγα. Κοινωνικοί ηδονοβλεψίες ή απλά περίεργοι.
και μου λέει: Δηλαδή;
και του λέω: Κάποιοι περιμένουν να δουν αν θα βγει λαγός απ' το καπέλο ή θα συνεχίσουμε με ευτελείς εξυπνάδες.
και μου λέει: Μήπως κάποιοι από αυτούς τους κάποιους περιμένουν να πιαστούμε στα χέρια;
και του λέω: Ή να αρχίσουμε να βγάζουμε τα ρούχα μας;
και μου λέει: Χαχαχα!
και σας λέω: Χαχα! Ναι, άδικα περιμένετε μια τέτοια τροπή!
και μου λέει: Ντροπή!
και του λέω: Χαχα! Μ' αρέσεις!
και μου λέει: Κι εμένα μου αρέσεις!
και του λέω: Ναι αλλά είπαμε πως δε θα το πάμε προς τα εκεί.
και μου λέει: Ναι, ναι, συμφωνώ ας μείνουμε φίλοι. Ούτε έρωτας ούτε πόλεμος!
και του λέω: Ακριβώς, ας μας αφήσουν λοιπόν μόνους μας οι λάτρεις της περιπέτειας!

και σας λέω: Σταματήστε ΕΔΩ!


και μου λέει: Και τώρα; είμαστεεε μόνοι μας;
και του λέω: Μόνοι μας γεννιόμαστε και μόνοι μας πεθαίνουμε.
και μου λέει: Δεν το εννοώ φιλοσοφικά.
και του λέω: Ούτε εγώ, βιολογική προσέγγιση ήταν.
και μου λέει: Εννοώ στην κουβέντα μας. Μπορούμε να μιλάμε ελεύθερα;
και του λέω: Φυσικά, Δημοκρατία έχουμε.
και μου λέει: Ούτε πολιτικά το θέτω. Εννοώ αν μας παρακολουθεί κανείς.
και του λέω: Ο Θεός!
και μου λέει:Ο Diplo?
και του λέω: Το έθετα Θεολογικά.
και μου λέει: Α, εγώ μουσικολογικά.
και του λέω: Δεν πειράζει.
και μου λέει: Ναι, κουβέντα να γίνεται. Δε θα μας παρεξηγήσει κανείς. Μόνοι μας είμαστε εξάλλου.
και του λέω: Μην είσαι σίγουρος.
και μου λέει: Γιατί; Φύγαν οι περίεργοι και οι ηδονοβλεψίες.
και του λέω: Έμειναν οι αντιδραστικοί.
και μου λέει: Αντιδρούν σε τί;
και του λέω: Δεν δέχονται διαταγές.Τους λες ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ! και κάνουν το αντίθετο.
και σας λέει: ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ!


και του λέω: Δεν πιάνει.
και μου λέει: Γιατί; Αφου είναι αντιδραστικοί.
και του λέω: Ναι, αλλά και καχύποπτοι. Τώρα νομίζουν πως θέλουμε να τους ξεφορτωθούμε και να κάνουμε τα δικά μας.
και μου λέει: Ποιά δικά μας;
και του λέω: Ξέρω 'γω; Επανάσταση!
και μου λέει: Εμείς οι δύο!
και του λέω: Κι ένας φτάνει. Η επανάσταση είναι προσωπική υπόθεση.
και μου λέει: Εγώ θέλω να κάνουμε επανάσταση στη διασκέδαση!
και του λέω: Με τον Diplo;
και μου λέει: Και τους Acid Baby Jesus!
και του λέω: Και τον dj winjer;
και μου λέει: Και τον Constant Dice!
και του λέω: Και τον Blue Lagoon;
και μου λέει: Και την Thalia Tarzanita!
και του λέω: Oι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες.
και μου λέει: Γιατί δεν είναι κατάλληλες οι συνθήκες;
και του λέω: Κάνει κρύο.
και μου λέει: Γι' αυτό θα παίξεις πρώτος εσύ. Για να μας ζεστάνεις.
και του λέω: Ν'ανάψω την φλόγα της επανάστασης;
και μου λέει: Για να καούν τα κάρβουνα!
και του λέω: Έχεις τον τρόπο σου.
και μου λέει: Είμαι Diplo-μάτης.
και του λέω: Είσαι Χαριτω-Diplo-μένος!
και μου λέει: Nα το σταματήσουμε εδώ;
και του λέω: Ποιό;
και μου λέει: Το newsletter.
και του λέω: To έχω σταματήσει από την πρώτη παράγραφο.
και μου λέει: Κι εγώ γιατί μιλάω ακόμη;
και του λέω: Σου βάζω λόγια.
και μου λέει: Μου βάζεις λόγια; Θα σου κάνω μήνυση!
και του λέω: Θα την κερδίσω.
και μου λέει: 'Εχω καλό δικηγόρο.
και του λέω: Έχω καλό δικαστή!
και μου λέει: Η δικαιοσύνη είναι τυφλή!
και του λέω: Ίσως, αλλά δεν είναι κουφή. Μπορώ να της ψιθυρίσω κάτι στο αυτί.
και μου λέει: Γλυκόλογα; Σε μιά τυφλή!
και του λέω: Πολιτικαλ ανκορεκτ;
και μου λέει: Εκ του ασφαλούς;;;
και του λέω: Ασφαλώς.
και μου λέει: Πίστευα πως είχες γαλουχηθεί κι εσύ με τις αρχές της Γαλλικής επανάστασης.
και του λέω: Με το τέλος των Αρχών.
και μου λέει: Με απογοητεύεις.
και του λέω: "΅WISDOM COMES BY DISILLUSIONMENT"
και μου λέει: Που το είδες αυτό;
και του λέω: Σ' ένα βιβλιαράκι στο Μακάλο.
και μου λέει: Τί 'ν' τούτο;
και του λέω: Ένα σνακ μπαρ στη Νίκης.
και μου λέει: Κάνεις διαφήμιση.
και του λέω: Μόνο όταν πιστεύω στην ποιότητα του προϊόντος.
και μου λέει: Και τι κερδίζεις εσύ;
και του λέω: Την χαρά του εξερευνητή.
και μου λέει: Λες να χαιρόταν ο Κολόμβος αν ζούσε σήμερα;
και του λέω: Που ανακάλυψε την Αμερική;
και μου λέει: Ναι.
και του λέω: Σίγουρα, αφού ο Diplo είναι αμερικάνος.
και μου λέει: ΧαΧΑΧα! Διαφήμιση ε;
και του λέω: Όχι, πλύση εγκεφάλου.
και μου λέει: Αφού θα έρθω την Κυριακή.
και του λέω: Το κάνω για τον τελευταίο αναγνώστη.
και μου λέει: Ένας έχει μείνει;
και του λέω: Ναι, και έχει αρχίσει να εκνευρίζεται.
και μου λέει: Από τί;
και του λέω: Απ' τη φλυαρία σου!
και μου λέει: Μην αποποιείσαι τις ευθύνες σου!
και του λέω: Εσύ άρχισες!
και μου λέει: Εσύ όμως δεν σταματάς!
και του λέω: Θέλω να έχω τον τελευταίο λόγο.
και μου λέει: Είναι ζήτημα τιμής;
και του λέω: Ναι, μόνο 10 ευρώ.
και μου λέει: Χα! προσπαθείς να δελεάσεις τον αναγνώστη με την τιμή του εισιτηρίου για την Κυριακή.
και του λέω: Όχι, το δέλεαρ είναι η μεγάλη αξία του πάρτυ και όχι το μικρό του κόστος.
και μου λέει: Και το 10ευρω;
και του λέω: Ήθελα να σου ζητήσω δανεικά και δεν ήξερα πως να στο φέρω.
και μου λέει: Να σου το δώσω το 10ευρω, ως πότε;
και του λέω: Μέχρι την Κυριακή στις 9 το βράδυ.
και μου λέει: Και ποιός θα μου εγγυηθεί;
και του λέω: Μάρτυράς μου ο αναγνώστης.
και μου λέει: Και θα είναι εκεί;
και του λέω: Φυσικά. Εγγύηση.
και μου λέει: Εγγύηση για τον εγγυητή σου;
και του λέω: Αν δίνεις εγγύηση οτι αυτό θα είναι το Πάρτυ της Χρονιάς;
και μου λέει: Το εγγυούμαι!

και σου λέω: Ο αναγνώστης που θα στείλει πρώτος απάντηση σε αυτό το mail
θα έχει μια ατομική πρόσκληση και δυό ποτά δωρεάν στο πάρτυ της χρονιάς
που θα γίνει στο Κοοκοο, Ιάκχου 17 την Κυριακή 15 Ιανουαρίου.

Εγγύηση!