Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Σαν Αύριο

ήρθε αυτό το δελτίο τύπου για ένα live :


"Πιστεύω ότι γενικά, ως είδος ίσως, οφείλουμε να δυσπιστούμε απέναντι στην ευκολία. Στους καιρούς που ζούμε τουλάχιστον. Ευκολίες μετακίνησης, ευκολίες επικοινωνίας, έρωτα, ευκολίες πληρωμής, γνωριμίας, χρήσης. Που μεταφράζονται σε απελπιστικά μποτιλιαρίσματα (να κάτι που προσέφερε ο 20ος αιώνας στην ανθρωπότητα, το ολότελα καινούργιο συναίσθημα φρίκης που προκαλεί το μποτιλιάρισμα, μια ολοκαίνουργια αίσθηση που στερείται ακόμη ενός ξεχωριστού ονόματος, κάποιοι ωστόσο έχουν καταπιαστεί μ΄αυτό, με το ονοματίζουν καινούργιες ψυχικές καταστάσεις, όπως μια λέξη για την ιδιαίτερη εκείνη αίσθηση καταστροφής όταν μετά από μια κρίση διάρροιας, πρωκτικής και όχι λεκτικής, σε ένα μάλλον υπερτιμημένο ρεστωράν με το κορίτσι μου μόλις γνώρισες, ανακαλύπτεις ότι δεν υπάρχει κωλόχαρτο), απαξίωση, 9137 friends και ο σατανάς ξέρει πόσους followers, κενότητα, πλήξη, αλλοτρίωση, χρέη.
Ακριβώς όπως η νίκη, ο θρίαμβος, να μια λέξη που μυρίζει λίγο εθνική εορτή, μυρωδιά πτωμάτων και περιττωμάτων, χούντα, πάσχα, πικροδάφνες, μια ελαφριά αίσθηση αναγούλας, θα κάνατε ποτέ παρέα με κάποιον που θριάμβευσε, ή που το΄χει βρωμερό χούι να θριαμβεύει, όπως η νίκη λοιπόν, εκφέρει έναν κάποιο εκμαυλισμό των αισθήσεων, έτσι και η ευκολία ευτελίζει το αντικείμενο του οποίου διευκολύνει τη διαθεσιμότητα, ας το πούμε έτσι. Ας πάρουμε τον έρωτα, μια που είναι άνοιξη και διάβαζα και κορτάσαρ. Τι άφησε πίσω του ο εύκολος ελεύθερος έρωτας του ΄60, πέρα από ολόλαμπρες καρριέρες σε διαφημιστές και ψυχαναλυτές; Σεξ απογυμνωμένο νοήματος, χωρίς τις γεμάτες ταλαιπωρία nuances του, ένα ζητούμενο που απογυμνωμένο από τα παρελκομενά του παύει να είναι και τόσο ζητούμενο, μια τεράστια έρημος στερημένη από την όαση του αγγίγματος, από την ίδια την ελπίδα του αγγίγματος, απελπισία, κρίσεις πανικού και εξατομικευμένη κατανάλωση. Ένα ούτε λίγο ούτε πολύ αυτοάνοσο, που δεν το πιάνουν τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα.
Είναι ίσως και που οι άνθρωποι θεωρούν οτιδήποτε εκτός εγχρήματης διαδικασίας ως δωρεάν. Όπως αυτά τα αποβράσματα με τις επιχειρηματικές βλέψεις βιώνουν τον φυσικό κόσμο. Ως δωρεάν οικόπεδα, πρώτες ύλες, τουριστικά αξιοθέατα. Αλλά ο έρωτας, όπως και κάθε τι που αξίζει, δεν είναι άνευ κόστους, ελεύθερος, φρη, δωρεάν αγγλιστή, έχει κόστος και μάλιστα μεγάλο, τα όμορφα δάση έχουν άγρια ζώα και δηλητηριώδη μανιτάρια, άσε που το να μαζεύεις χόρτα μπορεί και να ναι πιο συναρπαστικό από το να τα τρως. Οι πουρίστες εκ των οικολόγων μοιράζονται την ανομολόγητη προτίμηση για μια πολική αρκούδα στα όρια της εξαφάνισης στα ουδόλως εύκολα αρκτικά τοπία, από ένα υπεράριθμο πληθυσμό τους να τρέφεται από τους σκουπιδοτενεκέδες του όσλο ή του μόντρεαλ. Ναι, αλλά οι αρκούδες οι ίδιες; Τι θα προτιμούσαν θα λέγατε με την ψευδαίσθηση ότι σκεφτήκατε και καλά κάτι έξυπνο και αποστομωτικό. Για τον άνθρωπο μιλάμε και για τις αφηγήσεις του, άσε που πολλά ζώα έχουν αρκετή ζωή μέσα τους ώστε να προτιμούν το θάνατο μαραζώνοντας απλά, από την αιχμαλωσία των καθημερινών γευμάτων.
Οφείλουμε να είμαστε οπότε υπερ της ακτα, της πίπα και του σώπα. Ας τελειώνουμε μ΄αυτούς του γεμάτους με μουσική που ποτέ δε θα ακουστεί με προσοχή σκληρούς δίσκους, τα πλέυ λιστ των φοιτητών που σε κανονικές συνθήκες θα΄χαν 2-3 κασσέτες παπάζογλου και μάλαμα, που περιλαμβάνουν λιουκ φερράρι και γουάιτ χάουζ, ανάμεσα σε άλλα, τους ντι τζέι με τα λαπτοπ, τις τύπες με τα φλασάκια που τα πρηζουν στους ντι τζέι, ειδικά σ΄αυτούς με λαπτοπ, εννοείται, με τον ευτελισμό της μουσικής σε απλή πληροφορία. Homefucking is killing prostitution, σωστά, απλά σε μια κασσέτα ή ένα cdr παρεμβάλλεται λίγο ο άνθρωπος, λίγο κόπος, λίγο ψάξιμο, ένας μπάφος και ένα ωπ, γαμάει αυτό, θα μου το κάνεις μια κόπια, μια εμμονή, ένα γράμμα, ένας υλικός και χρονικός περιορισμός που σε σώζει κάπως από τον καταιγισμό με άχρηστες πληροφορίες, αυτή την ατελείωτη φλυαρία, όπου σύντομα δεν υπάρχει τίποτε να ακούσεις και ακολούθως, κανένας για να σε ακούσει. Και πουθενά να πας, τίποτε για να γίνεις όταν μεγαλώσεις, παρεπιπτόντως.
Πιστέψαμε στη φωτοτυπία, φοβερά αυτά τα μανιτάρια, να τα βγάλουμε φωτοτυπία, να μοιράζονται, όπως είχε εκστομίσει και ένας φίλος, η φωτοτυπία όμως μοιράζει χωρίς να ευαγγελίζεται την ταύτιση με το πρωτότυπο, έχει τα σκρατς του βινυλίου, σα σκουληκότρυπες χρονοταξιδιού, όταν με ένα πι σι, μπορούσε κάποιος να βγάλει φανζίν σαν περιοδικά και η αισθητική έφτασε στον πάτο και τα φανζιν πάνω κάτω σταμάτησαν να βγαίνουν. Γεμίσαμε οπότε social media, δωρεαν και αυτά, μόνο που προφανώς κάτι πουλιέται εκεί και αυτό το κάτι είναι εμείς οι ίδιοι, σε μια νέα κανιβαλική καπιταλιστική εκδοχή όπου οι θεατές καταναλώνουν τους εαυτούς τους. Και ακούνε και μουσική με σκατά ποιότητα, τόσα χρόνια τεχνολογικής εξέλιξης για να ακούμε μουσική χειρότερης ποιότητας και από το walkman.
Όλα αυτά είναι ειλικρινείς σκέψεις και όχι προφάσεις για να σας κάνω να βάλετε κανα φράγκο στο κουτί ή να ρίξετε τον/τους οβολό/ύ σας αποκτώντας κάποια από την κυκλοφορίες της 1000+1 TiLt. Το λέω αυτό γιατί το παρών μέηλ είναι μια πρόσκληση για τη συναυλία της οποίας το δελτίο ρύπου ακολουθεί.         

Παρασκευή 30 Μάρτη, 21:00
Project Dark (λονδίνο), ps stamps back/monotonik (αθηνα)

Οι Project Dark αποτελούνται επι του παρόντος από τους Ashley (id/headbutt) και Kirsten, το΄χουν συνήθειο να συνδέουν πικαπ ανευ δίσκων, σύνθια και ντραμ μασίνς ξεχασμένα σε ντουλάπες, πετάλια με λεκέδες μπύρας, διαφόρων ειδών ηλεκτρονικά που έχουν υποστεί όλη την απαξίωση που προκύπτει από την πολύχρονη έκθεση της ψυχής σε μια πόλη όπως το λονδίνο, τον καιρό της, τους νόμους και τις κάμερες ασφαλείας της, συνδέουν λοιπόν όλες αυτές τις ταλαιπωρημένες από το χρόνο μηχανικές υπάρξεις και παράγουν  σκοτεινές και ενίοτε τραχιές ηχητικές περιδινήσεις.

Οι ps stamps back/monotoniκ από την άλλη δείχνουν μια σαφή προτίμηση στη σωστή λειτουργία των μηχανημάτων τους, ίσως επειδή όλα τα υπόλοιπα δυσλειτουργούν στη ζωή τους, ο καθείς αναζητά μια παρηγοριά, μικρές γωνίτσες ελεύθερης αναπνοής, τα οποία μηχανήματα περιλαμβάνουν αναλογικά συνθς, λαπτοπ, πετάλια και ντραμ μασιν,  με τα οποία εσχάτως εξασκούν τις εμμονές τους για ρετρό μελωδίες και την επακόλουθη και αναπόφευκτη καταβυθισή τους σε ένα λουτρό ήχων, loops και σπασμένων ρυθμών, επιδιώκοντας όχι την καθαρσή τους, επ΄αυτού μάλιστα οφείλουμε να πούμε ότι μοιράζονται κάπως παράδοξες ιδέες περί καθαριότητας, αλλά την αναγεννησή τους σε κάτι που να ικανοποιεί αισθητικά και οντολογικά αν θέλετε, τη διάχυση της απελπισίας, σε φτηνή τιμή για όλη την οικογένεια, συμπεριλαμβανομένων, κυρίως, παππού, γιαγιάς και ανήλικων βρεφών.
Μπορείτε να ακούσετε αυτά:

Στο Guerrilla Cinematography, Νεμέας 8 στα Σεπόλια πλησίον μετρού σεπολίων κ σταθμού αττικής.

Προωθήστε ελεύθερα, εκτός social media  "

         

tiltrecordings.org 

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Τρέχεις


Αξημέρωτα ακόμα πρωινό βροχερό κι εσύ τρέχεις, κάτω απ' της ομπρέλας σου τον μαύρο ουρανό. Από πάνω αν κοιτούσε κανείς θα θαρρούσε πως απλά μετακινείς μια ομπρέλα, της βιασύνης σου τον λόγο αυτό όμως δε θα εξηγούσε καθόλου. Τρέχεις. Γύρω σου κι άλλοι πολλοί. Εγώ όμως θέλω να ρωτήσω εσένα. Σου φωνάζω. Δεν ακούς. Ακούς ραδιόφωνο, ειδήσεις. Για τα οικονομικά συγκρατημένη αισιοδοξία. Έβγαλε η apple καινούριο προϊόν. Σεισμός στην Ιαπωνία. Ο Βενιζέλος θα ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ. Φονικό ρατσιστών στη Γαλλία. Στην Ελλάδα εκλογές σε δυο μήνες. Σου αγγίζω τον ώμο. Τι χοντρό πανωφόρι - χαμπάρι δεν παίρνεις. Συνεχίζεις να τρέχεις. Σου αρπάζω το χέρι. Σαν να σ' άγγιξε άνθρωπος, τρομαγμένος γυρίζεις. Τι τρέχει; Θα σου πω πως μια ερώτηση θέλω να σου κάνω μονάχα. Γύρω μας τρέχει το πλήθος. Η ματιά σου προδίδει ένα μένος - σ' έχω ήδη καθυστερήσει, αλλά και μια εγγενή περιέργεια - έχει καιρό κανείς να σε ρωτήσει. Προσταγές και συστάσεις, υποσχέσεις, διαψεύσεις, ελπίδες, μα καθόλου ερωτήσεις. Πέρασε ήδη η ώρα. Γιατί τρέχεις να μάθω γυρεύω. Ούτε καν πού πηγαίνεις, πώς σε λένε, ποιος είσαι, τι κάνεις. Γιατί τρέχεις; Μα με τόση βιασύνη θα περίμενα την απάντηση νά 'χες στα χείλη. Αντ' αυτού κοντοστέκεσαι βουβά σαν να ψάχνεις, αλλά χρόνο δε βρίσκεις. Μ' αφήνεις. Δε θα μάθω ποτέ γιατί τρέχεις. Εσύ;

                                                                                                                     2Μ3

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Μούσες παντού, Ποιητές πουθενά

Αν ζούσε ο Εμπειρίκος, στο διπλανό τραπέζι θα έπινε τον καφέ του.

Καθώς όπως συνήθως
κάπως αμήχανα ορθώνει
σαν πανοπλία τον δίσκο
κρύβωντας ευγενικά
τις άγουρες ρώγες της
αυτός
θα έγραφε ένα ποίημα.

Πολύ θά ήθελα να το διαβάσω.

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Ύμνος είς τήν Αιμοφιλία

Σε γνωριιιιίζω από την κοοόψη
το σπαθιουουουού την τρομερηηή
Άουτς!
κόπηκα γαμώ την πουτάνα μου!


Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Μετρελαίνω!


Αποφεύγω την ανάρτηση φωτογραφιών μου στο internet για ευνόητους λόγους. Ξέρετε, αρχίζουν τα likes, τα θες να γίνουμε φίλοι, οι φάρσες, τα σεξιστικά σχόλια και στο τέλος δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις στο δρόμο.
Επίσης με χαλάει η χρήση των πορτρέτων γιατί εικονοποιεί τις ικανότητες κάνοντας focus στο πρόσωπο ενώ εγώ προσπαθώ να προωθήσω τις δεξιότητές μου στη μουσική επιμέλεια.
Όμως, παραβαίνοντας τις αρχές μου, στα πλαίσια αυτής της προώθησης και μόνο για σήμερα δίνω αυτή τη φωτογραφία από το προσωπικό μου αρχείο γιατί, ειδικά εδώ, μου αρέσω πολύ!

Unfocused Sensuality :  Mondays at CAMP! (ex Higg's), 20:00-02:00,  music by disconekt

υγ. αν δεν περάσετε σήμερα να με δείτε, ελάτε αύριο μετά τις 22:00 στο POP. Θα φοράω επίσης κάτι ελαφρύ.

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Η εργαλειακή υπόσταση της Γλώσσας

Το κακό με τους τραπεζίτες παρατράβηξε.
Βάζουν μπροστά τους άλλους να κάνουν τη σκληρή δουλειά και αυτοί, μασημένη τροφή.
Το χειρότερο από όλα είναι η συσσώρευση που κάνουν.
Μεταξύ τους τα τρώνε!
Κουφάλες!
Τα κρύβουν καλά στα πιό απίθανα σημεία.
Και μετά εσύ πεινάς.
Πολλοί λένε πως πρέπει να πάρουμε στα χέρια μας τα όπλα.
Εγώ είμαι πιο διαλακτικός.
Αυτά μετά.
Πρώτα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τη γλώσσα.
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει.
Είναι γνωστό.
Η γλώσσα μας μπορεί να είναι ευέλικτη αλλά και αιχμηρή αν το θέλουμε!
Αν το θέλουμε πραγματικά!
Όχι για να τους γλύφουμε, αλλά για να τους στριμώξουμε!
Μπορεί να διεισδύσει ανάμεσά τους, ναι, με λίγο σάλιο όχι ασάλιωτα.
Και να τους κάνει ζημιά.
Nα υφαρπάξει όλο τον κρυμμένο πλούτο.

Μην ξεχνάμε λοιπόν την χρήση της γλώσσας ως εργαλείο.
Ποτέ.
Οδοντογλυφίδες, βουρτσάκια και άλλα όπλα, μετά.

Πρώτα η γλώσσα!

υγ. εξαιρείται το γιουβέτσι

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Guru

Θα ήθελα να ήμουν βλάκας
περισσότερο από όσο είμαι
από όσο νομίζω πως είμαι
από όσο νομίζω πως δεν είμαι
από όσο νομίζουν πως είμαι
από όσο νομίζουν πως δεν είμαι
οι βλάκες

δεν θα ήθελα να ήμουν έξυπνος
περισσότερο από όσο είναι
από όσο νομίζουν πως είναι
από όσο νομίζουν πως δεν είναι
από όσο νομίζω πως είναι
από όσο νομίζω πως δεν είναι
οι έξυπνοι


δεν θα έψαχνα την λύση
αφού δεν θα είχα κανένα πρόβλημα

θα έπαιρνα ότι μου έδιναν
θα έδινα ότι μου ζητούσαν

θα έλεγα πάντα ναι
σε όλους, σε όλες, σε όλα

θα έσκυβα τόσο που η μύτη μου
θα ακουμπούσε στα γόνατά μου

τότε
θα ήμουν μεγάλος βλάκας
αλλά
θα ήμουν και ο καλύτερος στη yoga


Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

L' ἕξις

να 'χω τις τσέπες μου γεμάτες λέξεις.
                                                  να ξεχειλ
                                                               ί
                                                                ζ
                                                                  ο
                                                                     υ
                                                                       ν.
να πέφτουν στα πεζοδρόμια.
να περπατάνε πάνω τους.
να βρέχει και να πέφτουν στους υπονόμους.
να ναι βρώμικες.
να βγαίνουν στη θάλασσα.
και το καλοκαίρι να κολυμπάνε όλοι σε πελάγη ευτυχίας.